آبیاری گل محمدی
گل محمدی بدون آبیاری هم رشد می کند اما در گلستان های آبیاری شده میزان برداشت گل بیشتر است. این مزیت موجب شده تا از آن در بیابان زدایی نیز استفاده شود. البته باید در نظر داشت که کشت گل محمدی یک کشت دیم محسوب شده و رعایت تمامی ضوابط دیم در این گیاه الزامی است.
توسعه گل محمدی در سطح وسیع به صورت دیم بوده و بکار گیری روش های نوین آبیاری در افزایش عملکرد بسیار مهم است ولی با این حال در کشت های کاملاً دیم در سال های اول و دوم جهت حفظ گیاه، استقرار، رشد و توسعه ریشه ها انجام ۳ الی ۴ مرحله آبیاری تکمیلی به میزان ۱۰ لیتر آب در هر دوره برای یک بوته ضروری است ولی در سال های سوم به بعد به علت توسعه سیستم ریشه ای نیاز به آبیاری بسیار کمتر شده و آبیاری تکمیلی نیاز گیاه را برآورده خواهد کرد. در بارندگی های بیش از ۴۵۰ میلی متر در سال نیاز آبی این گیاه در شرایط تولید مرتفع خواهد شد.
آبیاری بازدهی و کیفیت گل محمدی را افزایش می دهد. نیاز آبی گل محمدی بسته به بافت خاک و شرایط تبخیر و تعرق و سایر شرایط محیطی از ۴۰۰۰ الی 6000 متر مکعب در سال متفاوت می باشد. هر چند درختچه های گل محمدی به شرایط کم آبی بسیار مقاوم هستند، تحقیقات علمی و عملیاتی نشان می دهد که آبیاری گلستان ها در زمان غنچه دهی و گلدهی در افزایش عملکرد و درصد اسانس آن بسیار مهم است. آبیاری عموماً به صورت سطحی و یا نواری انجام می شود؛ ولی آزمایش ها نشان داده آبیاری قطره ای ۶۵ درصد صرفه جویی آب نسبت به روش سطحی دارد و موجب افزایش عملکرد ۶۲ درصدی گل تر می شود.
در باغ های گل محمدی به جای استفاده از آبیاری به روش انتشار، که میزان هدر رفت آب در آن بالا و راندمان پایین است باید از روش آبیاری قطره ای که بیشترین بهره وری از آب را ممکن می سازد استفاده کرد. اگر فقط خاک ناحیه ی ریشه ی گیاه آبیاری شود از رشد علف های هرز جلوگیری می کند. لوله های سیستم آبیاری قطره ای نباید در قسمت ریشه باشد بلکه باید در امتداد تاج گل و کانوپی درختچه ها بر روی زمین قرار گیرد ( شکل 1). در غیر این صورت بیماری هایی که از خاک منشاء می گیرند افزایش یافته و باعث آسیب گیاه می شود.
مشخصاتتان را وارد کنید 