علف های هرز عدس و کنترل و مبارزه با علف های هرز عدس
عملکرد گیاه عدس در اراضی دیم پایین است. یکی از عوامل مهم کاهش عملکرد، وجود علف های هرز در مزارع عدس است که از لحاظ رطوبت، مواد غذایی و فضا با عدس رقابت می کنند و موجب کاهش کیفیت و کمیت عدس می شوند. گیاه عدس در اوایل دوره رشد به علت اینکه قادر به رشد سریع سایه انداز نیست، رقیب ضعیفی برای علف های هرز محسوب می شوند. باید در اوایل فصل رشد با علف های هرز مبارزه کرد. اکثر مزارع عدس پوشیده از علف های هرز هستند؛ علت این امر، ناآگاهی از چگونگی کنترل مکانیکی یا شیمیایی علف های هرز یا عدم دسترسی به موقع به سموم علف کش و هزینه بالای وجین دستی است. وجود علف های هرز به گونه های علف هرز، حاصلخیزی خاک و میزان رطوبت آن بستگی دارد. پنج روش کنترل زراعی، دستی، مکانیکی،شیمیایی و تلفیقی برای کنترل علف های هرز عدس وجود دارد. این روش ها در ادامه معرفی خواهند شد.
روش زراعی مبارزه با علف های هرز عدس
زمان مناسب شخم قبل از کاشت می تواند هجوم و خسارت علف های هرز را کاهش دهد. بعد از بارندگی های مؤثر در پاییز که بذر علف های هرز و دانه غلات ریزش یافته سال قبل سبز شدند، می توان با انجام شخم با گاوآهن پنجه غازی یا مکانیکی و هرس دندانه میخی با علف های هرز مبارزه کرد. علاوه بر این، رعایت تراکم گیاهی مناسب و همچنین رعایت تناوب زراعی عدس با غلات دیم باعث کاهش تراکم علف های هرز می شود.
کنترل دستی علف های هرز عدس
عمده ترین روش کنترل علف های هرز در کشورهای توسعه نیافته، کنترل دستی است که بهتر از روش های شیمیایی و مکانیکی علف های هرز را کنترل می کند. این روش در سطح کم و برای زارعانی مناسب است که خانواده آنها در مزرعه کار می کنند؛ ولی در سطوح وسیع از لحاظ هزینه و زمان مقرو ن به صرفه نیست.
کنترل مکانیکی علف های هرز عدس
امکان مبارزه مکانیکی با علف های هرز پس از رشد، تنها با اصلاح روش های کشت میسر می شود. در فاصله ردیف کشت 25 سانتیمتر، با استفاده از کولتیواتور دستی یا کنترل مکانیکی علف های هرز در مراحل اولیه رشد می توان ارتفاع بوته را بین 5 تا 8 سانتیمتر کنترل کرد. علاوه بر این، در زمان کاشت با بستن یک لوله سقوط پس از دو لوله سقوط و استفاده از تراکتور چرخ باریک و کولتیواتور می توان علف های هرز را کنترل کرد. این نوع کنترل مکانیکی 30 درصد از هزینه های کارگری را برای وجین کاهش می دهد.
کنترل شیمیایی علف های هرز عدس
امروزه وابستگی به علف کش ها باعث بروز مشکلاتی مانند مقاومت علف های هرز به علف کش ها و آلودگی خاکها به سموم شیمیایی شده است. با استفاده از علف کش انتخابی زیر می توان با علف های هرز مبارزه کرد.
علف کش سوپر گالانت به مقدار یک لیتر در هکتار برای مبارزه با علف های هرز نازک برگ استفاده می شود.
علف کش گالانت به مقدار 2 لیتر در هکتار برای مبارزه با علف های هرز نازک برگ استفاده می شود.
علف کش پایردیت یا لنتاگران به مقدار 2/5 تا 3/5 لیتر در هکتار برای مبارزه با علف های هرز پهن برگ یکساله استفاده می شود.
علفکش لنتاگران با حجم بالای پوشش در هوای گرم و آفتابی وقتی که ارتفاع بوته های عدس حدود 8 سانتیمتر است، می تواند مورد استفاده قرار گیرد، ولی نمی توان آن را در هوای سرد و ابری به کار برد. دو بار کاربرد آن در مزارع، علف های هرز را به خوبی کنترل می کند و باقیمانده ای در خاک ندارد.
علاوه بر موارد فوق، علف کش های مورد استفاده در عدس شامل موارد زیر هستند:
گلیفوسیت: قبل از کاشت در پاییز یا بهار، برای کنترل علف های سبزشده؛
تری آلات (فارگو): قبل از کاشت، برای کنترل یولاف و مشابه، به میزان 5/0 لیتر در هکتار؛
تریفلوراین (ترفان): قبل از کاشت، به میزان 1/1 تا 3/2 لیتر در هکتار، برای کنترل علف های هرز باریک برگ و پهن برگ؛
اتال فلوراین (سونالان): به مقدار 7/1 تا 2/5 لیتر در هکتار، قبل از کاشت، برای کنترل علف های هرز باریک برگ و پهن برگ؛
پندیمتالین (پرول): به مقدار 4/1 تا 2/4 لیتر در هکتار، قبل از کاشت، برای کنترل علف های هرز باریک برگ یکساله و پهن برگ یکساله دانه ریز (تاج خروس و سلمه تره).
برای زراعت عدس به صورت رسمی هیچ علف کشی ثبت نشده، ولی می توان از سموم زیر استفاده کرد:
لینوران یا آفالن به صورت پیش کاشت و مخلوط با خاک به میزان 1/5 لیتر در هکتار
پندیمتالین یا اتسوپ به صورت پیش رویشی به میزان 3 تا 4/5 لیتر در هکتار
پرومترین یا گزاگارد به صورت پیش رویشی به میزان 1/5 کیلوگرم در هکتار
مشخصاتتان را وارد کنید 