اقلیم و آب و هوای مناسب برای صنوبرکاری در ایران
صنوبر درختی است که برای زراعت چوب بسیار اهمیت دارد. صنوبرها بسته به گونه ها و ارقام مختلف، شرایط اکولوژیکی متفاوتی را می پسندند ولی برای تولید چوب زیاد، شرایط بهینه آب و هوایی با آب کافی و خاک غنی ایده آل است. صنوبرها نسبت به گرمای شدید حساس تر از سرمای زمستانه و یخ زدگی هستند و به خصوص آبهای گرم را نمی پسندند. مناطق با بادهای شدید می تواند برای رویش گیاه محدودیت ایجاد کند. صنوبرها معمولاً در برابر جریان های سیلابی بردباری نشان می دهند ولی تحمل دوره طولانی غرقابی را ندارند. وضعیت توسعه صنوبر در مناطق مختلف کشور را می توان در قالب سه منطقه کلی تقسیم بندی کرد:
الف- مناطق مرطوب شمال کشور
مناطق جلگه ای شمال کشور به سبب دارا بودن رطوبت کافی و خاک غنی از مستعدترین مناطق برای صنوبرکاری به حساب می آیند. میانگین تولید چوب درختان در این مناطق بیشتر از مناطق دیگر کشور است. به سبب دارا بودن آب فراوان محدودیت رویشی چندانی برای صنوبرکاری در این مناطق وجود ندارد. عمده ترین مناطق صنوبرکاری در این منطقه در غرب استان گیلان قرار دارد که درختان صنوبر به سبب برخورداری از بارندگی فراوان نیاز به آبیاری ندارند. با حرکت به سمت شرق گیلان و در مناطق غربی استان مازندران آبیاری درختان در فصول گرم و خشک تابستانه و به ویژه برای درختان جوان ضروری است. در مناطق شرقی مازندران و استان گلستان صنوبرکاری با اطمینان دسترسی به آب کافی و آبیاری منظم انجام می گیرد.
ب- منطقه غرب و شمال غرب کشور
این مناطق از مستعدترین اراضی برای زراعت چوب با درختان صنوبر محسوب می شوند. برخورداری از جریان های مرطوب مدیترانه ای، جریان یافتن رودخانه های دائمی کوچک و بزرگ و وجود اراضی بسیار در حاشیه این رودخانه ها و خاک غنی و حاصلخیز سبب شده است تا امکان توسعه زیادی در این منطقه برای زراعت چوب موجود باشد. بعد از استان های شمالی، استان های واقع در این مناطق (استان های غربی و شمال غربی) در سالهای اخیر شاهد تحولات قابل توجه ای در توسعه زراعت چوب و رویکرد عامه مردم به این نوع حرفه بوده ایم.
ج- سایر مناطق کشور استان های مرکزی، شمال شرقی نیز به فراخور شرایط اقلیمی خود در بسیاری از مناطق و بخصوص در بخش های کوهستانی و اراضی واقع در حاشیه رودهای دائمی خود از توان قابل ملاحظه ای برای زراعت چوب برخوردار هستند. همچنین استان های واقع در مناطق گرمسیری کشور نیز همچون خوزستان به سبب بهره مندی از جریان های دائمی و پر آب رودخانه های خود از توانایی های مناسبی برای زراعت چوب برخوردارند. وجود بیشه زارهای وسیع طبیعی از پده (یکی از صنوبرهای بومی ایران) بیانگر آن است که در صورت توجه نسبت به این اراضی و توانایی ها می توان برای تولید چوب برنامه ریزی کرد. همچنین نواحی گرم و خشک کشور شامل نواحی جنوب، جنوب غربی، مرکزی و غرب کشور می تواند به عرصه اکالیپتوس کاری اختصاص یابد.
مشخصاتتان را وارد کنید 