آبیاری درخت صنوبر و صنوبرکاری ها
در مناطق کم باران و نیمه خشک آبیاری مناسب به طوری که آب پیرامون ساقه درخت را فرا گیرد و برای دست کم یک ساعت در این حال باقی بماند ضروری است. نوبت های آبیاری باید به نحوی تنظیم شود تا خاک پای درختان بیش از دو روز کاملاً خشک نباشد. در فصل های گرم، آبیاری با فاصله های کمتر لازم است. در صورت فاصله های زیاد آبی و یا حجم کم آب، واکنش درختان به صورت پلاسیدگی برگ ها، تغییر رنگ و ریزش برگ ها خود را نشان می دهد که آسیب های بسیاری را به گیاه وارد می کند.
احداث جوی، پشته، تشتک پای درختان و پاکسازی این قسمت ها توصیه می شود. با بررسی آب و آبیاری گونه های صنوبر میزان نیاز آبی یک هکتار صنوبرکاری در فصل رویش در تابستان های گرم استرالیا تا 12000 متر مکعب برآورد می شود. همچنین دوره های 5-4 روزه را برای آبیاری صنوبرها در شرایطی که ریشه درختان به منابع آبی زیرزمینی دسترسی ندارند، مناسب و فاصله های 12-11 روز را باعث تضعیف و نابودی درختان صنوبر دانسته اند .در بررسی انجام شده در استان البرز در کرج میزان آب مورد نیاز تعداد نُه کلن صنوبر تا سن پنج سالگی برآورد شده است.
نتایج این تحقیق نشان داده است که این درختان به طریق جوی پشته در طول هفت ماه سال، 13-12 هزار مترمکعب آب لازم دارند. میزان آب کمتر از این مقدار می تواند سبب کاهش رشد شود و زمینه حمله آفات بویژه آفات چوبخوار را فراهم کند. از نظر دور آبیاری نیز دور 8-7 روز یک بار می تواند مناسب باشد. از میان گونه های نیگرا مورد بررسی کلن صنوبر 154/62 از مناسب ترین کلن هاست و کلن های دیگر گونه نیگرا در حد متوسط بودند. کلن های گونه دلتوئیدس نسبت به تنش کم آبی بسیار حساس بوده و با کاهش رشد مواجه شده است. این کلن به همراه کلن اورامریکن تریپلو به دلیل گستردگی تاج از حساسیت زیادی نسبت به خشکی تابستانه برخوردار است. گونه کبوده کلن 9/44 به دلیل تاج بسته، کمتر تحت تأثیر شرایط کم آبی قرار گرفت و در حد متوسط بود. امروزه به دلیل افزایش راندمان آب، سیستم های آبیاری تحت فشار و قطره ای برای تولید نهال، خزانه ها و توسعه زراعت چوب در مناطق خشک و نیمه خشک استفاده می شود. همچنین استفاده از آب های نامتعارف یکی از گزینه های مناسب برای توسعه زراعت چوب بویژه در نزدیکی کلان شهرهاست.
نتایج پژوهش ها نشان داد که روش آبیاری قطره ای نسبت به روش سنتی آبیاری کرتی جهت آبیاری صنوبرکاری ها بسیار موفق تر است. با توجه به شرایط بحرانی آب در کشور ایران و از طرف دیگر نیاز مبرم به وجود صنوبرکاری با هدف کاهش تخریب جنگل های طبیعی و نیز استفاده از زمین های فاقد پوشش گیاهی و تخریب شده و جلوگیری از فرسایش بیش از پیش خاک، این شیوه آبیاری می تواند کاربردی باشد، قابل توجه است انتخاب گونه هایی از صنوبر که دارای نیاز آبی کمتری می باشند نیز باید مورد توجه قرار گیرد.