اهمیت درختان صنوبر در توسعه زراعت چوب
دلایلی که باعث شد صنوبرها روز به روز ارزش بیشتری یابند عبارتند از:
- از نظر اکولوژیکی کم نیاز هستند و گونه های مختلف آن قابلیت سازگاری با اقلیم های مختلف را دارند.
- در شرایط مساعد بسیار سریع الرشد هستند (تولید تا 40 متر مکعب در سال در هکتار در بعضی منابع علمی گزارش شده است.)
- امکان کاشت انبوه آنها در کنار هم و بهره برداری در زمان کوتاه (دوره های چندساله) وجود دارد.
- چوب آنها سبک، نرم، همگن، رنگ روشن، خوشکار و دارای قابلیت های چسب، میخ و پیچ خوری خوب است.
- کشت و توسعه آنها از طریق قلمه، بذر، جست، پاجوش امکانپذیر است. همچنین با دورگگیری ها، خواص ممتاز آنها با یکدیگر ترکیب می شود.
- به دلیل امتیازات تشریحی ، فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی تقریباً در همگی صنایع چوب مصرف می شوند. چوب صنوبرها به سبب مقاومت قابل ملاحظه در برابر خم شدن، برای تهیه تیرهای ساختمانی، ستون و خرپای زیرشیروانی در ساختمان به کار می روند. خصوصیات ویژه صنوبر باعث شده است تا در بیشتر مناطق کشور تنها چوبی باشد که جهت کبریت سازی به کار می رود. به علت دوام نسبی کم، حساسیت در برابر آفات، معمولاً پس از اشباع شدن در صنایع درب و پنجره سازی به کار گرفته می شوند. چوب های قطور آن برای روکش سازی مناسب است. به سبب سبکی، روشنی رنگ، چسب پذیری، قابلیت تراشه شدن آسان و نداشتن مواد زائد مناسب برای صنایع تخته خرده چوب و نئوپان و به سبب راست تار بودن و قابلیت فیبره شدن عالی از بهترین مواد اولیه برای صنایع فیبرسازی است. به صورت سنتی در جوامع روستایی برای ساخت ابزارهای کشاورزی، حصارها و حتی سوخت مورد استفاده قرار می گیرند همچنین صنوبرها علاوه بر نقش های تولید چوب از قابلیت ها و توانایی های زیست محیطی بسیاری برخوردارند. به طوریکه می توانند در طرح های جنگل کاری در حاشیه و متن مناطق جنگلی و در طرحهای جنگل کاری شهری، کمربندهای سبز، اصلاح اراضی آلوده به پسآب ها و هرزآبهای شهری به کار گرفته شوند و ضمن ایفای نقش زیست محیطی خود از تولید چوب قابل ملاحظه ای نیز برخوردار باشند. احتیاج روزافزون به چوب و فرآورده های آن در سطح جهان باعث شده است تا دیگر الگوهای قدیمی تولید چوب با افزایش واحد سطح، جوابگوی نیاز روزافزون صنایع چوب نباشد. بنابراین توجه بیشتری به روشهای مختلف افزایش تولید در واحد سطح و در زمان کوتاه با استفاده از روش های گوناگون به نژادی، کوتاه کردن دوره های بهره برداری و گونه های سازگار با دوره های کوتاه مدت معطوف شده است.