آماده سازی زمین برای کاشت سویا خاک ورزی و کاشت سویا
خاک ورزی و کاشت خاک ورزی یک پارامتر کلیدی برای تولید محصول است که به مدیریت بقایای گیاهی کمک نموده و علف های هرز را کنترل می کند که در رقابت با محصول فعلی قرار دارند. خاک ورزی می تواند کودهای دامی و شیمیایی را با خاک مخلوط کند که برای کاشت و تهیه بستر بذر ضروری هستند.
فاکتورهایی که در تصمیم گیری نوع خاک ورزی دخالت دارند معمولاً تناوب زراعی و بقایای گیاهی، خصوصیات خاک، مدیریت تغذیه، مدیریت علف های هرز و ادوات کاشت هستند.
روش سنتی خاک ورزی سویا
در روش سنتی خاک ورزی سویا، بعد از جمع آوری کاه و کلش باقیمانده از محصول قبلی، تامین رطوبت اولیه خاک با آبیاری صورت گرفته و خاک ورزی متداول منطقه انجام می گیرد. در این نوع خاک ورزی، تمام سطح خاک به هم می خورد و کمتر از 15 درصد بقایا بر روی سطح باقی می ماند. برای اجرای آن اکثراً از دیسک و به ندرت از گاوآهن های برگرداندار و یا گاوآهن های بشقابی استفاده می شود. افزایش عناصر غذایی خاک با پخش کودهای دامی یا شیمیایی توسط کودپاش ها و کنترل علف های هرز با استفاده از روش مکانیکی به وسیله کولتیواتورها و یا به روش شیمیایی توسط علف کش ها صورت می گیرد. در این روش به دلیل به هم خوردگی زیاد خاک به وسیله ادوات مکانیکی، خطر فرسایش و انتشار گرد و غبار افزایش می یابد. تهیه بستر بذر معمولاً همراه با مخلوط کردن بقایای محصول قبلی به وسیله دیسک انجام می شود. این عملیات خاک ورزی، خاک را برای تماس بهتر بذر با خاک، خرد و نرم می کند به اندازه ای که بذر بتواند در عمق مناسب قرار گیرد. هدف آماده سازی بستر بذر، تهیه بستر نرمی است که جوانه زنی و استقرار گیاه در آن به خوبی انجام شود. معمولاً جوانه زنی به وسیله رطوبت، حرارت و تماس کافی بذر با خاک تغییر می کند و نرم کردن خاک برای تماس بهتر بذر با خاک لازم است که به وسیله عملیات خاک ورزی ثانویه با دیسک انجام می شود. با این حال خاک ورزی زمانی که به طور نامناسب و یا بیش از حد انجام شود ممکن است اثرات منفی بر خاک و تولید محصول نیز داشته باشد. خاک ورزی پرهزینه، وقت گیر، فرسایش دهنده خاک و باعث از دست رفتن رطوبت می شود و در طی زمان کاهش مواد آلی خاک را به دنبال دارد ضمن اینکه با توسعه علفکش ها برای کنترل علف های هرز، شناسایی ارقام متحمل و ساخت ادوات چند منظوره جدید، این امکان فراهم شده است که محصولات بدون عملیات خاک ورزی یا با خاک ورزی کمتر کاشته شوند و با پایداری ساختمان خاک و افزایش مواد آلی، بهبودی حاصل گردد. بر این اساس خاک ورزی های نوین به نام خاک ورزی حفاظتی توسعه پیدا کردند.
خاک ورزی حفاظتی در کاشت سویا
خاک ورزی حفاظتی، نوع دیگری از خاک ورزی است که درآن بقایای گیاهی به عنوان پوششی در سطح خاک باقی می ماند و به وسیله عملیات خاک ورزی، کمتر و یا اصلاً با خاک مخلوط نمی شود. هدف در خاک ورزی حفاظتی، پایداری، حفاظت منابع تولید و بهبود عملکرد درکشاورزی است که باعث استفاده موثر ازمنابع طبیعی با تلفیق مدیریت منابع خاک، آب و بیولوژی می گردد. خاک ورزی حفاظتی روشی از انجام عملیات تهیه بستر بذر است که در آن سعی می شود حداقل 30 درصد از بقایای حاصل از کشت قبلی بر روی زمین باقی گذاشته شود. بدین منظور ناگزیر میزان به هم زدن مکانیکی خاک کاهش می یابد و دیگر خاک برگردان نمی شود. روش های خاک ورزی حفاظتی، نوعی خاص و یا ترکیبی از عملیات مکانیکی برای آماده سازی بستر بذر است که بسیار متنوع بوده و بر حسب مقدار حفظ پوشش بقایای گیاهی و میزان به هم زدن خاک تقسیم بندی می شود. خاک ورزهای مرکب، گاوآهن های قلمی، دیسک های سنگین و کولتیواتورها با توجه به مقدار بقایایی که بر روی سطح خاک باقی می گزارند به عنوان ادوات کم خاک ورز شناخته می شوند. نتایج نشان داده است که روش های کم خاک ورزی یا بی خاک ورزی، با توجه به دقت کاشت و بهبود شاخص های انرژی، جایگزین مناسبی به جای روش مرسوم برای تولید سویا هستند. بی خاک ورزی عبارت است از کشت محصولات در بقایای محصول قبلی به وسیله کارنده هایی که بتواند با ایجاد شکاف درخاک، بذر را در عمق مناسب قرار دهد. بدین منظور از پیش برها و شیار بازکن هایی در جلوی کارنده استفاده می شود که قادر به باز کردن شیار باریکی برای استقرار بذر درون بقایای گیاهی باشد. در این روش خاک و بقایای سطحی بدون تخریب باقی می مانند و تنها تخریب انجام شده مربوط به زمان قرارگیری بذر در خاک است. این تخریب ممکن است به یک شکاف کوچک محدود شود که در این حالت تقریباً تمام سطح خاک با پوشش بقایای گیاهی دست نخورده باقی می ماند. با حذف خاک ورزی، کربن آلی از دست رفته خاک به بتدریج به خاک باز می گردد و حفظ آب خاک، مانع تنش های رطوبتی بر گیاه می شود. دراین روش کاربرد علفکش های قبل از کاشت و بعد از جوانه زنی به کنترل موفق علف های هرز کمک فراوانی می کند. بی خاک ورزی درواقع برنامه ای از یک سیستم مدیریت مزرعه شامل کاشت، مدیریت بقایا، کنترل علف های هرز و آفات، تناوب زراعی وبرداشت محصول است.
در روشهای کم خاک ورزی یا بی خاک ورزی، نکته مهم مخصوصاً در خاک هایی با بافت سنگین، نفوذ شیار بازکن های کارنده در خاک در عمق مناسب است. شاسی های فنر دار سنگین با سیستم کنترل عمق که فشاری را به صورت عمودی در هر ردیف وارد کند برای این منظور لازم است که البته به سطح بقایا، نوع خاک و شرایط رطوبتی نیز بستگی دارد. استفاده از پیش برهای کاردی شکل زاویه دار در جلوی کارنده به کنار زدن بقایا و نفوذ شیار بازکن کمک کرده و مانع از پدیده له شدگی بقایا در داخل شکاف و عدم تماس بذر با خاک می گردد.
بذرها پس از کاشت با استفاده از مواد غذایی و انرژی ذخیره شده خود در صورت تامین رطوبت و حرارت مناسب تا سبز شدن و بیرون آمدن جوانه از خاک به زندگی ادامه می دهند. اطمینان داشتن به کاشت به موقع و جوانه زنی سریع و انتخاب تراکم مناسب، میزان احتمال رسیدن به عملکردی مطلوب را افزایش می دهد. برای رسیدن به این منظور، کارنده هایی که بذر سویا را در خاک قرار می دهند باید قابلیت نفوذ در عمق مناسب را داشته و شرایط تماس بذر با خاک را فراهم کنند. این کارها باید در سرعت پیشروی مناسب و با اطمینان از کار انجام شود. بدین خاطردر انتخاب ردیف کارهای سویا باید اصول کار یک کارنده یعنی موارد ذیل رعایت شود. توانایی انجام این اصول، دقت کارنده را در استقرار گیاه افزایش می دهد.
-
بازکردن شیار در کاشت سویا
-
سنجش بذر در کاشت سویا
-
توزیع و قرار دادن بذر در جای مناسب شیار در کاشت سویا
-
پوشش بذر در کاشت سویا
-
تثبیت بذر در کاشت سویا
-
قابلیت کاشت کود یا سموم شیمیایی در کاشت سویا
معمولاً تعداد بذر کاشته شده بیشتر از تراکم مطلوب است. رطوبت و بافت خاک و مقدار بقایای موجود در عمق کاشت موثرند. ادوات کاشتی که بتوانند بذر را در عمق مناسبی قرار دهند و پوشش روی بذر خوبی ایجاد کنند بهترین بوته های استقرار یافته را خواهند داشت. در کارنده ها قطعاتی که با خاک درگیر هستند معمولا وظیفه باز کردن شیار، قراردادن بذر، پوشش بذر و تثبیت آن را بر عهده دارند. شکل خاص شیار بازکن ها، فرم شیار ایجاد شده و نحوه قرارگیری بذر را مشخص می کند. در بعضی از شیار بازکن ها خاک به سمت پایین و بیرون و در بعضی به سمت بالا جابجا می شود اما بهترین حالت برای شیار بازکن فرمی است که خاک بعد از استقرار بذر روی آن ریزش کند. شیاربازکن های مدل تی برعکس برای این کار مناسب هستند.
جابجایی خاک برای پوشش بذر و فشار مختصری بر روی مسیر کاشت باعث تثبیت بذر و چسبیدن خاک به بذر گردیده و شرایط دسترسی بذر به رطوبت فراهم می شود در نتیجه سرعت جوانه زنی افزایش می یابد. قطعات پوشش دهنده و تثبیت کننده بذر در کارنده ها به این منظور طراحی می شوند که بذر را به شیار فشار داده و تماس بذر را با خاک فراهم کنند و در نتیجه انتقال سریع رطوبت به بذر صورت گیرد. استفاده از چرخ های فشار به صورت مورب و با کمی زاویه نسبت به خط عمود از طرفین می تواند به فشردگی جزئی و تثبیت بذر کمک کرده و پوششی را بر روی بذر ایجاد نماید. فاصله ردیف های کشت سویا متناسب با شرایط رشد گیاه است و میل افزار کارنده باید اجازه دهد که واحدهای کارنده بتوانند هر فاصله ردیفی را تنظیم نمایند و این قابلیت برای تنظیم آن فراهم باشد که واحدهای کارنده به فاصله نزدیک از هم تنظیم شوند. برای کاشت ردیف هایی با عرض کم سویا، می توان از کارنده هایی با دو میل افزار استفاده کرد که در جلو و عقب، واحدهای کارنده به آن متصل شوند و یا کشت دو ردیف نزدیک به هم انجام شود.
مشخصاتتان را وارد کنید 