پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان در قفس

قفس های (Cages ) پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان در قفس، از اجزاء اصلی زیر تشکیل شده اند: چارچوب یا حلقه، کیسه توری، شناور ها، سیستم مهار (شامل لنگرها و بندها).

ادامه مطلب: پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان در قفس

سیستم های پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان

یکی از روش های تقسیم بندی آبزی پروری، تقسیم بندی آنها براساس نوع سازه های نگهداری و تولید ماهی است که با توجه به انعطاف پذیری طراحی مختلف این سازه ها، سیستم های متنوعی برای تولید ماهی قزل الای رنگین کمان وجود دارد. این سیستم ها متناسب با میزان کاهش مهندسی، تراکم تولید (از فوق متراکم تا کشت گسترده) و هزینه ها و نهاده های اولیه (مانند غذا و آب ورودی) به ترتیب عبارتند از:

ادامه مطلب: سیستم های پرورش ماهی قزل آلای رنگین کمان

شناخت ماهی قزل آلای رنگین کمان

بیولوژی ماهی قزل آلای رنگین کمان

ماهی قزل آلای رنگین کمان (Rainbow trout) جزء خانواده آزادماهیان  (Salmonidae) است. رده بندی این ماهی در زیر نشان داده شده است:

رده: Salmoniformes

خانواده: Salmonidae

زیرخانواده: Salmoninae

جنس: Oncorhynchus

گونه: O. mykiss

ادامه مطلب: شناخت ماهی قزل آلای رنگین کمان

مزایای پرورش ماهی و سایر آبزیان

با وجود رشد کنونی جمعیت دنیا، تولید هر چه بیشتر پروتئین حیوانی از اهمیت زیادی برخوردار است. کشت ماهی و سایر آبزیان به دلایل زیادی به عنوان عمومی ترین و موثرترین راهکار، جهت تولید پروتئین در آینده شناخته شده است.

با مقایسه حیوانات پرورشی مهم دنیا مثل مرغ، خوک، ماهی و گاو با توجه به موارد زیر اهمیت پرورش ماهی و سایر آبزیان روشن می گردد:

ادامه مطلب: مزایای پرورش ماهی و سایر آبزیان

تاریخچه تکثیر و پرورش ماهی در ایران و جهان

اولین بار چه کسانی ماهی پرورش دادند؟

اولین کسانی که اقدام به پرورش ماهی نمودند، چینی ها بودند. فان لی در 475 سال قبل از میلاد مسیح در مورد تخم ریزی و تکثیر ماهی کپور معمولی مطالب ارزنده ای نوشته و از آن به عنوان یک شغل پُرمنفعت یاد کرده است. بیشتر مؤلفین سابقه پرورش ماهی را به 2000 سال قبل از میلاد مسیح نسبت می دهند.

ادامه مطلب: تاریخچه تکثیر و پرورش ماهی در ایران و جهان

پرورش و تکثیر تیلاپیا

تیلاپیاها دومین آبزیان پرورشی جهان پس از کپورها هستند. پرورش تیلاپیا در بیش از 135 کشور جهان انجام می شود و تولید جهانی آن در سال 2017 به حدود 5/6 میلیون تن رسیده است. تولید تیلاپیای نیل Oreochromis niloticus بیش از 70درصد کل تیلاپیاها است. پرورش تیلاپیا در جهان در حال توسعه بوده و لازم است تولید تخم این ماهی به حد کافی و در جهت برآورده کردن تقاضای روزافزون پرورش دهندگان انجام شود. بهینه سازی مدیریت کارگاه های تکثیر تیلاپیا برای پایداری تولید تخم و افزایش برون ده تولید ماهی ضرورت دارد.

ادامه مطلب: پرورش و تکثیر تیلاپیا

تغذیه میگوی پرورشی

مدیریت غذادهی در پرورش میگو

مدیریت تغذیه بچه میگوها از مهمترین نکات برای موفقیت در تولید میگوست. به طوریکه غذا یکی از مهمترین نهاده های سیستم پرورشی است و حدود 55-60 درصد هزینه پرورش در سیستم متراکم و حدود 40 درصد هزینه پرورش در روش نیمه متراکم را به خود اختصاص می دهد. هدف از مدیریت تغذیه، تولید با سودآورترین و اقتصادی ترین روش ممکن و حفظ سرمایه است. در ابتدای دوره پرورش، میزان غذا حدود یک کیلوگرم به ازای هر یک صد هزار میگو تعیین می شود که به آن جیره کور گفته می شود.

ادامه مطلب: تغذیه میگوی پرورشی

پرورش میگو و بخش های اصلی یک مزرعه پرورش میگو

 محل برداشت آب ورودی به مزرعه پرورش میگو

محل تأمین آب برای مزرعه باید به صورتی باشد که پساب خروجی استخرها به مزرعه بر نگردد. حجم آب ورودی به مزرعه باید طوری محاسبه شود که استخرها در مدت کمتر از ۶ ساعت و یا طی یک دوره مد، پر از آب شوند. اگر از پمپ برای انتقال آب به استخرها استفاده می شود باید طوری تنظیم گردد که از لایه های میانی  )خور، کانال یا دریا (  آب برداشت گردد، چون آلودگی کمتری دارد. در محل ورودی آب به مزرعه پرورش توری مناسب ( 24 سوراخ در هر اینچ ) جهت فیلتراسیون اولیه نصب گردد.

ادامه مطلب: پرورش میگو و بخش های اصلی یک مزرعه پرورش میگو

سیستم های پرورش میگو

 میزان تولید میگو در استخرهای پرورشی را می توان با استفاده از تکنیک های مدرن پرورش همچون انجام عملیات پرورش به صورت اصولی و علمی از طریق تنظیم اندازه استخرها، افزایش میزان تراکم میگو، هوادهی، استفاده از غذای فرموله شده و غیره افزایش داد. این به معنی افزایش قابل ملاحظه در سرمایه گذار و استفاده از تکنولوژی بسیار مدرن است که احتمالا بسیاری از تولیدکنندگان خرد در کشورهای در حال توسعه قادر به تأمین آن نخواهند بود. به طور کلی انواع سیستم های پرورش میگو به شرح زیر هستند:

ادامه مطلب: سیستم های پرورش میگو

طبقه بندی میگو ها

میگوها سخت پوستانی متعلق به ده پایان هستند. تاکنون نزدیک به 2500 گونه از آنها مورد شناسایی قرار گرفته که حدود 300 گونه آنها از نظر اقتصادی بسیار اهمیت دارند. گونه های تجاری میگوی پرورشی در آبهای شور و گرم، مانند آبهای جنوب ایران ( خلیج فارس و دریای عمان ) یا وارداتی و رایج شده برای پرورش در سواحل جنوبی عمدتا متعلق به خانواده پنائیده هستند. پنائیده بزرگترین خانواده میگوهای دریایی مناطق گرمسیری است که بیش از 300 گونه در سراسر جهان دارد و در 12 جنس جای گرفته اند که تقریبا80 %آنها از نظر تجاری و صنعت صید مهم هستند.

ادامه مطلب: طبقه بندی میگو ها