تغذیه مصنوعی زنبور عسل
به دو منظور به کندوها غذای مصنوعی ( شربت ) داده می شود:
1- تغذیه تشویقی یا تحریکی زنبور عسل
فعال کردن ملکه برای تخم ریزی بیشتر برای قوی کردن کندو ( از نظر جمعیت ) که این تغذیه را تشویقی یا تحریکی می نامند. مقدار شربت مورد نیاز برای تحریک زنبورهای عسل در فصل بهار برای کندوهای قوی 0/5 لیتر یا نیم لیتر و برای کندوهای ضعیف 0/25 لیتر ( بیت و پنج صدم لیتر یا همان یک چهارم لیتر ) است.
چون هدف اصلی از تغذیه تحریکی فقط به منظور افزایش کندو در اوایل بهار است، باید شربت را هر روز به کندو بدهیم. دادن شربت زیاد سبب می شود که زنبورهای عسل آن را ذخیره کنند و چون زنبورهای عسل برای ذخیره کردن شربت غلظت آن را زیاد می کنند، زنبورهای عسل تمایل زیادی برای استفاده از این ذخیره برای تغذیه لاروها و افزایش جمعیت کندو نشان نمی دهند. بهتر است در صورت امکان تغذیه تحریکی را نسبت به افزایش جمعیت کندو با همان نسبت ( یک به یک ) بیشتر کرده و در صورت نیاز ( ضعیف بودن چراگاه ) تا خاتمه فصل نرها ادامه یابد.
2- جلوگیری از ضعیف شدن کندوهای زنبور عسل
به دلیل نبودن شهد و گرده گل در منطقه و در اثر نبودن غذای کافی در کندو زنبورهای عسل قادر به انجام وظایف محوله نبوده و ملکه نیز از تخم ریزی خودداری و درنتیجه کندو ضعیف می شود. مقدار شربت تهیه شده باید از نظر کمی و کیفی طبق اصول صحیح باشد. زیرا اگر مقدار شربت بیش از اندازه باشد کندوهای ضعیف نمی توانند آن را در مدت کوتاهی مصرف کنند و به علت رقیق بودن آن (نسبت یک به یک ) در داخل کندو سریع تر تخمیر شده و در دستگاه گوارش زنبور عسل تولید گاز می کند که همین امر باعث فشارآوردن به کیسه هوای زنبور عسل می شود. در نتیجه زنبورهای عسل قادر به پرواز نیستند و پی در پی می افتند که این حالت شبیه بیماری نوزما است.
طرز تهیه ی شربت برای تغذیه زمستان زنبورهای عسل
معمولاً غلظت شربت محرک بهاری را به نسبت 1 به 1 ( یک کیلوگرم شکر در یک لیتر آب ) درنظر می گیرند و نتیجه خوبی که این نسبت نشان داده، به این علت است که این نسبت تا حدودی شبیه گل ها است. برای تغذیه زمستانی بهتر است از شربتی به نسبت 3 به 5 ( دارای 5 قسمت شکر و 3 قسمت آب ) استفاده شود. همچنین ثابت شده که زنبورهای عسل این نسبت شربت را در مقابل سایر غلظت ها با سرعت عمل بیشتر و صرف کمترین انرژی به غذای زمستانی تبدیل می کنند.
لازم است که در تغذیه زمستانی کندوها، قبلاً مقدار غذای موجود (ذخیره شده ) در داخل هر یک از کندوها را تا حدودی محاسبه نموده و سپس بقیه غذای مورد نیاز هر کندو را محاسبه کرده و به وسیله شربت نیاز کندوها را برطرف کرد تا اینکه کندوها به مقدار کافی غذای ذخیره شده برای گذراندن فصل زمستان داشته باشند. اصولاً مقدار غذای زمستانی مورد نیاز یک کندو را بر مبنای تعداد شان هایی که روی آنها را از زنبور پوشانده است، (پر از زنبور باشند) برآورده می کنند و به ازای هر شان با توجه به نوع کندو، مثلاً برای یک کندوی لانگستروت 1/5 کیلوگرم و یک شان دادانت را حدود 2 کیلوگرم شکر برآورد می کنند. علاوه بر آن مقدار یک کیلوگرم شکر نیز به خاطر صرف انرژی در زمان تبدیل شربت به عسل مصنوعی و انتقال آن به حجره ها، شان ها در نظر گرفت.